Η ασθένεια πρώτοδιαπιστώθηκε στην
Ιταλία και έπειτα επεκτάθηκε σε όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης. Πρόκειται
για μία σοβαρή ασθένεια του ξύλου η οποία προσβάλει αρκετά καλλιεργήσιμα είδη, κυρίως
εσπεριδοειδή. Ονομάστηκε ίσκα γιατί προκαλεί παρόμοια συμπτώματα με την Ίσκα
της αμπέλου όμως οφείλεται σε διαφορετικό παθογόνο.
Τα κύρια συμπτώματα είναι η δημιουργία,
περίπου στα μέσα του καλοκαιριού, μεγάλων ασύμετρων νεκρωτικών κηλίδων στα
φύλλα, σε κάποιες περιπτώσεις αρχικά μπορεί να είναι και χλωρωτικές κηλίδες.
Στην πορεία οι κηλίδες πληθαίνουν με αποτέλεσμα τη συστροφή των φύλλων και
τελικά την πρόωρη πτώση τους. Οι καρποί δεν μπορούν να ωριμάσουν φυσιολογικά
και πέφτουν το φθινόπωρο. Είναι σύνηθες να συγχέονται τα συμπτώματα με προσβολή του φυλλώματος από τον μύκητα της αλτερνάριας, Alternaria alternata, ωστόσο η προσβολή από το μύκητα γίνεται δευτερευόντως καθώς αυτός εγκαθίσταται επάνω στις είδη υπάρχουσες από την Ίσκα νεκρωτικές κηλίδες στα φύλλα.
Εσωτερικά η ασθένεια προκαλεί σήψη του
καρδιόξυλου η οποία θα ξεκινάει από μία τομή κλαδέματος και προχωράει σε αρκετή
απόσταση προς τα κάτω. Η αλλοίωση του ξύλου είναι χαρακτηριστική καθώς
μεταχρωματίζεται σε κίτρινο και περιβάλλεται από μαύρη ζώνη (εικόνες 1).
Ακόμη είναι εύθρυπτο, μαλακό και πορώδες. Ωστόσο, η ασθένεια μπορεί να
προσβάλει και νεαρές βέργες ή οδηγούς (κορδόνι) και τα συμπτώματα να εμφανιστούν μόνο σε
μία πλευρά του δένδρου.
Εικόνα 2. Μεταχρωματισμός του ξύλου μετά από προσβολή από τους μύκητες.
Η αντιμετώπιση της ασθένειας είναι πάρα πολύ δύσκολη έως αδύνατη και έγκειται μόνο σε καλλιεργητικά μέτρα. Τα προσβεβλημένα φυτά πρέπει να κλαδεύονται πάντα τελευταία για να μην μεταφερθεί ο μύκητας και στα υγιή. Το ακτινίδιο έχει την ιδιότητα να ξαναβλαστάνει όσο αυστηρά και να το κλαδέψουμε, έτσι στα προσβεβλημένα δένδρα αφαιρούμε όσο κορμό απαιτείται μέχρι να βρούμε υγιές και ανεπηρέαστο καρδιόξυλο. Τις περισσότερες φορές τα δένδρα κλαδεύονται μέχρι και μισό μέτρο επάνω από το έδαφος. Από τον κλαδεμένο κορμό την επόμενη χρονιά θα βλαστήσει ένας υγιής νέος βλαστός ο οποίος θα εξελιχθεί σε νέο κορμό. Ωστόσο είναι πιθανό να εμφανίσει συμπτώματα και το νέο φυτό.
Εικόνα
3,4,5. Μεταχρωματισμοί στο καρδιόξυλο και ξηράνσεις στο φυλλο μετά από την προσβολή
Ειδικότερα να πούμε ότι η ασθένεια εμφανίζεται συχνότερα όταν έχουμε πληγές κλαδέματος επάνω στους κεντρικού άξονες του φυτού (κορδόνι). Γι'αυτό προτείνω την αποφυγή αφαίρεσης λαίμαργων βλαστών επάνω από το κορδόνι με το χέρι ή με ψαλίδι παρά μόνο όταν αυτό είναι απαραίτητο. Δεύτερον, προτείνω στο κλάδεμα καρποφορίας να αφαιρούνται όλοι οι παλιοί καρποφόροι βλαστοί και να παραμένουν μόνο φρέσκοι ετήσιοι λαίμαργοι βλαστοί. Τρίτον, απαραίτητη είναι η χρήση ειδικών αλοιφών για τις τομές του κλαδέματος.
Αναφορικά , σε αναλύσεις που έχουν
γίνει στο εξωτερικό, από τα ίδια δένδρα, ταυτόχρονα με τον μύκητα αυτό έχουν
καλλιεργηθεί και αναγνωριστεί και οι παρακάτω μύκητες Phaeoacremonium aleophilum,
P. inflatipes και P. clamydosporoum.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου