Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι δύσκολο να απαντηθεί με μία ημερομηνία ή μία ποσότητα. Το κάθε είδος έχεις τους δικούς του χρόνους και διαφορετικές ανάγκες στο κάθε στοιχείο. Σε προηγούμενα άρθρα αναφέρουμε για κάποιες καλλιέργειες τους τρόπους και τις ανάγκες λίπανσης. Ένας ειδικός θρέψης πρέπει να αναλογιστεί τον τύπο του εδάφους, τον βαθμός έκπλυσης, τις ανάγκες του δένδρου (χρονικά και ποσοτικά), την αναμενόμενη παραγωγή, τον βαθμό δέσμευσης κάποιων στοιχείων και στο τέλος αφού λύσει αυτή τη δύσκολη εξίσωση να αποφανθεί για την ποσότητα και το χρόνο λίπανσης του κάθε στοιχείου.
Σίγουρα, είναι λάθος η λίπανση που πολλές φορές εφαρμόζετε τα τελευταία χρόνια με εφαρμογές τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη. Καθώς, πρώτον το άζωτο που εφαρμόζεται στα περισσότερα σύνθετα λιπάσματα θα εκπλυθεί στα βαθύτερα στρώματα του εδάφους εξαιτίας των χειμερινών και ανοιξιάτικων βροχών, συνήθως η πρώτη απορρόφηση αζώτου από το έδαφος γίνεται τέλος Μαρτίου (ροδάκινα, βερίκοκα, δαμάσκηνα) ή μέσα Απριλίου (ακτινίδια, καρύδια, μήλα, κεράσια). Δεύτερον, ο φώσφορος εκτός των εδαφών με Ph 6-7 είναι εντελώς δυσκίνητος στο έδαφος και δεσμεύεται από αυτό σε μην διαθέσιμες μορφές. Ενώ τέλος, το κάλιο θα δεσμευθεί στα κολλοειδή του εδάφους τις πρώτες 7 εβδομάδες από την εφαρμογή διατηρώντας μία ισορροπία με το εδαφικό διάλυμα. Ουσιαστικά εκτός του αζώτου οι εκπλύσεις των υπόλοιπων στοιχείων είναι μηδαμινές (το κάλιο εκπλένεται και στα αμμώδη εδάφη) τα στοιχεία αυτά αποθηκεύονται στο έδαφος αλλά σε μη διαθέσιμες στο φυτό μορφές. Η απορρόφηση του φυτού στοιχείων από το εδαφικό διάλυμα θα επιτρέψει την απελευθέρωση μερικώς διαθέσιμων στοιχείων έτσι ώστε να επέλθει η ισορροπία.
Τα περισσότερα παραγωγικά δένδρα έχουν σημαντικές ανάγκες σε άζωτο, κάλιο και ασβέστιο μικρότερες σε φώσφορο, θείο και μαγνήσιο και απαιτούν την παρουσία των ιχνοστοιχείων. Κατά την εκκίνηση της βλάστησης και τις πρώτες εβδομάδες από αυτή είναι απαραίτητα το άζωτο, ο φώσφορος και το ασβέστιο ενώ προς την ωρίμανση των καρπών αυξάνονται οι ανάγκες σε κάλιο τέλος μετασυλλεκτικά γίνεται η αποθησαύριση των απαραίτητων ουσιών για την επόμενη χρονιά, σε αυτή τη διαδικασία απαραίτητο είναι ξανά το άζωτο.
Συμπερασματικά, σαν γενική οδηγία μπορούμε να πούμε ότι η βασική λίπανση πρέπει να γίνεται αργά το χειμώνα ή στην αρχή της άνοιξης. Αφού υπολογίσουμε την αναμενόμενη παραγωγή πρέπει δώσουμε το 50-70% του αζώτου στη βασική λίπανση (και έπειτα άρδευση) και το υπόλοιπο μετά τη συγκομιδή. Ο φώσφορος πρέπει να εφαρμόζεται στη βασική λίπανση ή αν υπάρχει δυνατότητα με το σύστημα άρδευσης με υδρολίπανση (πχ. 12-61-0) πριν την άνθηση. Τέλος, το κάλιο πρέπει να εφαρμόζεται σε 2 ή 3 δόσεις, 40% στη βασική λίπανση και το υπόλοιπο περίπου 1 μήνα πριν τη συγκομιδή σε κρυσταλλική μορφή με υδρολίπανση. Η εφαρμογή του καλίου στη βασική λίπανση θα λειτουργήσει σαν φόρτιση των μπαταριών καλίου στο έδαφος, ενώ οι υδρολιπάνσεις θα δράσουν σαν υπερ-τροφοδοτήσεις καλίου στο εδαφικό διάλυμα την περίοδο των μεγάλων αναγκών έως ότου δεσμευθούν και αυτές.
Άρα το να λιπάνουμε τα δένδρα μας νωρίς το χειμώνα είναι δώρον άδωρον. Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα αυτών είναι η περίπτωση μεγάλων ελλείψεων καλίου από το έδαφος <80Mg/kg όπου σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να εφαρμοσθούν γενναίες ποσότητες καλίου στο έδαφος νωρίς τον χειμώνα έτσι ώστε να προλάβουν να ενσωματωθούν. Ακόμη μπορεί να γίνει εφαρμογή υπερφωσφορικού στο έδαφος πριν τη φύτευση με ενσωμάτωση.
Φυσικά όλα όσα αναφέραμε δεν θα λειτουργήσουν σωστά σε ένα χωράφι με χαμηλή οργανική ουσία και μικρή ικανότητα ανταλλαγής κατιόντων. Ο μόνος τρόπος για την επίτευξη της αειφόρου παραγωγής είναι η διατήρηση του εδάφους σε άριστη κατάσταση. Η εφαρμογή χωνεμένης κοπριάς ή φυτικών υπολειμμάτων αλλά και οργανικής ουσίας μέσω του λεοναρδίτη είναι απαραίτητη στα περισσότερα αγροκτήματα της χώρας μας. Φανταστείτε να έχετε ένα εργοστάσιο που τα μηχανήματα του δεν συντηρούνται και σκουριάζουν, αυτό γίνεται και με το έδαφος σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου